1 چو ساقی آن قدح لاله گون بگرداند دلم خیال لبش در درون بگرداند

2 صبا ز لعل تو تا غنچه را دهد بویی هزار بار دلش را بخون بگرداند

3 به پیر عقل بگوئید، تا برای خدا عنان ز صحبت اهل جنون بگرداند

4 گرفتم آنکه براند رقیبم از در تو دل مرا ز وفای تو چون بگرداند؟

5 ز لوح وصل چه خواند به بخت بد، شاهی مگر نوشته گردون دون بگرداند