چو بلبل در هوای گلستانم از جهان ملک خاتون غزل 1021

1 ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها وز بوی زلف دلکشت آشفته شد بازارها

2 حال دل پر درد خود پنهان ز تو چون دارمش سرّی ز تو پنهان بود؟ ای واقف اسرارها

1 پیش رخسار چو خورشید تو مردن سهلست جان شیرین به لب دوست سپردن سهلست

2 دل ببردی ز من خسته و دادی بر باد دل درویش نگه دار که بردن سهلست

1 بگویمت سخنی ای نگار چون بالات به راستی و درستی که نیست کس همتات

2 نرست سرو چو قدّ تو راست در بستان گلی ندید کسی چون رخ جهان آرات