چو نی به سینه خروشد دلی که من از رهی معیری غزل 20

1 چو نی به سینه خروشد دلی که من دارم به ناله گرم بود محفلی که من دارم

2 بیا و اشک مرا چاره کن که همچو حباب به روی آب بود منزلی که من دارم

3 دل من از نگه گرم او نپرهیزد ز برق سر نکشد حاصلی که من دارم

4 به خون نشسته‌ام از جان‌ستانی دل خویش درون سینه بود قاتلی که من دارم

5 ز شرم عشق خموشم کجاست گریه شوق ؟ که با تو شرح دهد مشکلی که من دارم

6 رهی چو شمع فروزان گرم بسوزانند زبان شکوه ندارد دلی که من دارم