چو عشق کوس سکون از گران از محتشم کاشانی غزل 193

1 چو عشق کوس سکون از گران عیاری زد قرار خیمه با صحرای بی‌قراری زد

2 دو روز ماند عیار حضور قلب درست ز اصل سکه چو برنقد کامکاری زد

3 خوش آن نگار که چون کار و بار حسن آراست حجاب در نظرش دم ز پرده داری زد

4 نخست بر سر من تاخت هر شکار انداز که بر سمند جفا طبل جان شکاری زد

5 به دست مرحمتش کار مرهم آسان است کسی که بر دل من این خدنگ کاری زد

6 نرفت ناقه لیلی به خود سوی مجنون کز آن طرف کشش دست در عماری زد

7 نبرد بار به منزل چو محتشم ز جفا کسی که پیش رخت لاف پرده‌داری زد