چو دو زلف تو دلم چند از جهان ملک خاتون غزل 545

1 چو دو زلف تو دلم چند پریشان باشد دیده بخت من از هجر تو گریان باشد

2 یک دم از دولت وصل تو نگردد دل شاد دایم الدهر دلم در غم هجران باشد

3 جگر ریش من خسته نگویی تا چند دایماً زاتش هجران تو بریان باشد

4 سر سرگشته ی من در غم هجرت تا کی بی وصال تو چنین بی سر و سامان باشد

5 از غم هجر تو دردیست مرا بر دل تنگ که همش یک شبکی وصل تو درمان باشد

6 گفت چون من دگرت هست حبیبی گفتم مهر هر کس به دل و مهر تو در جان باشد