چو دل ز دایرهٔ عقل بی تو شد بیرون از عراقی غزل 224

1 چو دل ز دایرهٔ عقل بی تو شد بیرون مپرس از دلم آخر که: چون شد آن مجنون؟

2 دلم، که از سر سودا به هر دری می‌شد چو حلقه بین که بمانده است بر در تو کنون

3 کسی که خاک درت دوست‌تر ز جان دارد چگونه جای دگر باشدش قرار و سکون؟

4 دلم، که حلقه به گوش در تو شد مفروش که هیچ قدر ندارد بهای قطرهٔ خون

5 چو رایگان است آب حیات در جویت چرا بود دل مسکین چو ریگ در جیحون؟

6 دل عراقی اگر چه هزار گونه بگشت ولی ز مهر تو هرگز نگشت دیگر گون