1 چو دل چوگان زلفت در نظر دید پریشان گشت و حال خود دگر دید

2 غمت صد رخنه در جان کرد ما را مگر دیوار ما کوتاهتر دید

3 ترا در رهگذر ناگاه دیدم دلم چندین بلا زان رهگذر دید

4 دل از کویت نگردد گرد کعبه که گر دید آبرو، زین خاک در دید

5 صبا از چین زلفت شمه ای گفت وز این غم نافه را خون در جگر دید

6 دلم زین بوستان با خار از آن ساخت که از گل بوی کردن دردسر دید

7 چو لاله داغ بر دل ماند شاهی ترا تا سبزه بر گلهای تر دید