چو شمع روز بر افروخت از نسیم از کمال خجندی غزل 289

1 چو شمع روز بر افروخت از نسیم صباح بریز باده گلگون در آبگون اقداح

2 ز ساقیان پری چهره خواه وقت صبوح حیات جان ز لب جام و قوت روح از راح

3 مردان خرابات بین که از سر شوق به وصل دختر رز تازه کرده اند نکاح

4 تو باده نوش و میندیش از حلال و حرام که هست خون صراحی بر اهل عشق مباح

5 فروغ شمع جمال نو مشرق الانوار طلوع کوکب حسن تو فالح الاصباح

6 رخ و آب کشاف حسن را تفسیر غم تو مخزن اسرار عشق را مفتاح

7 حدیث قامت نو گر مؤذنان شنوند به عمر خویش نیایند بعد از این به فلاح

8 به بوی صبح وصالت کمال دلشده را حدیث زلف و رخ تست ورد شام و صباح