چو خم از خون دل در می‌کشم از آشفتهٔ شیرازی غزل 1238

1 چو خم از خون دل در می‌کشم می به خون دل به این می برده‌ام پی

2 مرا تا لعل ساقی داده ساغر نخواهم خوردن از جام دگر می

3 اگر پیوسته او بی می کند عیش ولیکن من نیازم عیش بی‌وی

4 لبش را بوسه زد تا ساغر غیر می از گرمی غیرت کرده‌ام خوی

5 بکش در کاخ دل ای عشق مسند بساط این هوسناکی بکن طی

6 به دل گفتم نهادم داغ رستم طبیبم گفت کی به گردد از کی

7 ز مرغ بام بشنو ذکر هوهو به غفلت اندری ای دل تو هی هی

8 مبر دیگر رگم بیهوده فصاد که غیر از دوست نبود در رگ و پی

9 نوای عشق و داغ اشتیاقت ‏ ز خاکم بردماند لاله و نی

10 ستم زآن ترک اگر آشفته دیدی به حیدر شکوه کن پنهانی از وی

11 بزن درویش شئ الله به آن در که امکان خود به پیش اوست لاشئ