چین زلف مشکین را بر رخ از فروغی بسطامی غزل 428

1 چین زلف مشکین را بر رخ نگارم بین حلقه‌های او بشمر، عقده‌های کارم بین

2 از دمیدن خطش اشک من به دامن ریخت هاله بر مهش بنگر، لاله در کنارم بین

3 دوش در گذرگاهی دامنش به دست آورد سعی گرد من بنگر، کوشش غبارم بین

4 نقد هر دو عالم را باختم به یک دیدن طرز بازیم بنگر، شیوهٔ قمارم بین

5 پر و بال عشقم را سایه بر سپهر افتاد بال قدرتم بنگر، پر اقتدارم بین

6 میر انجمن جایی در صف نعالم داد صدر عزتم بنگر، عین اعتبارم بین

7 هم به عشق مجبورم هم به عقل مختارم با وجود مجبوری صاحب اختیارم بین

8 در کمال استغنا فقر و ذلتم دادند در نهایت قدرت عجز و انکسارم بین

9 می به کوی خماران هر چه بود نوشیدم با چنین می آشامی غایت خمارم بین

10 می کشد به میدانم صف کشیده مژگانم گر ز جنگ برگشتم مرد صد هزارم بین

11 ای که هیچ نشنیدی نالهٔ فروغی را باری از ره رحمت چشم اشک بارم بین