بوی عرق چین تو از حکیم نزاری قهستانی غزل 351

1 بوی عرق چین تو باد صبا برگرفت یا زخواص بهار نشو و نما برگرفت

2 گویی عطار صبح کرد معنبر جهان نافه ی چین برگشاد مشک ختا برگرفت

3 بوی گل بی وفا در سرش افکند شور بلبل شوریده سر راه نوا برگرفت

4 کرد دماغ خرد ممتلی از بوی خوش از اثر آن نسیم سیر ز ما برگرفت

5 عقل سراسیمه شد صبر درآمد ز پای از سر ما لطف تو دست چرا برگرفت

6 دل که ز ما برشکست سیر شد از ما دگر قاعده ی نو نهاد خوی شما برگرفت

7 هم به کناری امید داشتمی پیش ازین حسن تو خود از میان رسم عطا برگرفت

8 بر تو ملامت کند هر که به گوشش رسید کز تو نزاری چرا راه رجا برگرفت

9 گفتمش آنِ توام گفت تو آن خودی من ز کجا گفتمش او ز کجا برگرفت