ای چین سر زلفت، ماوای دل از سلمان ساوجی غزل 306

1 ای چین سر زلفت، ماوای دل سلمان ماوای همه دلها، چه جای دل سلمان؟

2 گر عشق تو با سلمان، زین شیوه کند آخر ای وای دل سلمان، ای وای دل سلمان

3 با شمع رخت کانجا، پروانه جان سوزد خود هیچ کرا باشد، پروای دل سلمان

4 از رود لبت ما را، هم گل شکری فرما زیرا که ز حد بگذشت، سودای دل سلمان

5 جان و خرد و دینم، بر بود لب لعلت آن روز که می‌کردی، یغمای دل سلمان

6 زلفت به سر اندازی، در باخت بسی سرها یارب سرش آویزان، در پای دل سلمان

7 بر هر طرفت خلقی، سرگشته چو سلمانند لیکن تو نمی‌گیری، جز پای دل سلمان