شطرنج صحبت من و آن مایهٔ از محتشم کاشانی غزل 300

1 شطرنج صحبت من و آن مایهٔ سرور با آن که قایم است ز من می‌برد به زور

2 کارم درین بساط به شاهی فتاده است کز اسب کین پیاده نمی‌گردد از غرور

3 چندم به بزم خود نگذاری چه میشود گر بر بساط شاه کند به یدقی عبور

4 نزدیک شد فرارم ازین عرصه کز قیاس در بازی تو ماتی خود دیده‌ام ز دور

5 نقد درست جان بنه ای دل به داد عشق کان نقد در قلیل و کثیر است بی‌کسور

6 زان انقلاب کن حذر اندر بساط عشق کانجا گریز شاه ز بیدق شود ضرور

7 میرم برای آن که ز چشم مشعبدش شطرنج غائبانه توان باخت در حضور

8 بیش از محل پیاده به فرزین شود به دل چون عشق را کمال برون آرد از قصور

9 تا محتشم بر اسب فصاحت نهاد زین افکند در بساط سوار و پیاده شور