گواهی دهد چهرهٔ زرد من از هاتف اصفهانی غزل 67

1 گواهی دهد چهرهٔ زرد من که دردی بود بی‌دوا درد من

2 شدم خاک اگر از جفایش مباد نشیند به دامان او گرد من

3 به گلزاری من ای صبا چون رسی بگو با گل ناز پرورد من

4 که گر یک نظر روی من بنگری ترحم کنی بر رخ زرد من

5 وگر یک نفس آه من بشنوی جگر سوزدت از دم سرد من