سرو خواند، با تو خود را راست، از سلمان ساوجی غزل 81

1 سرو خواند، با تو خود را راست، اما راست نیست سرو را این حسن و زیبایی که قدت راست نیست

2 راستی را سرو بس رعناست اما این که باد در سر افکندست، یعنی با تو هم بالاست نیست

3 قصد جانم می‌کنی، من خود، فدایت می‌کنم گر تو پنداری، که تقصیری که هست، از ما نیست