سرو پیش قد و بالای تو دیدم از کمال خجندی غزل 177

1 سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است عقد زلف تو به انگشت گرفتم شست است

2 عندلیبی که قدت دید و سر سرو گزید ساخت در راست نوا لیک مقامش پست است

3 گرد تو صف زده خوبان کمر بسته چو نی گونی از هر طرفی گرد شکر نی بست است

4 ز آستین ساعد سیمین به محبان بنمای تا بدانند که نازک بدنی زین دست است

5 زلف تا کی کشی از گوش و کشانی در خاک مالش چشم دهی به که سیه دل مست است

6 گفتمش بوس نو باید ز دهان نو مرا گفت بیچاره ترا هیچ نمی بایست است

7 دست بردار وصالش به دعا خواه کمال زانکه دایم به دعا کار تو بالا دست است