سرو دلجویست یا شمشاد از ابن حسام خوسفی غزل 143

1 سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن راست گویم هرچه من گویم از ان بالاست آن

2 ابرویت بر قامتت بالا نشینی می کند راستی کج می نشیند ابرویت با راستان

3 گفتمش : رویت به زیبایی دل از ما می برد گفت : هر چه روی زیبا می کند زیباست آن

4 گفت : بر خاک سر کویم چه ماوی کرده ای گفتم : آری خاک کویت جنه المأواست آن

5 گفتمش : با عارضت زلفت تناسب از چه یافت گفت :ماه روشن است این و شب یلداست آن

6 گفتمش : خواهم زدن در حلقه زلف تو چنگ گفت : کوته کن سخن سر حلقه غوغاست آن

7 آنچه از عشق تو پنهان داشتی ابن حسام این زمان بر چهره زردش همه پیداست آن