به گاه رقص، چون در انجمن از آذر بیگدلی غزل 188

1 به گاه رقص، چون در انجمن می در قدح ریزی به سر غلتم، چو بنشینی، ز پا افتم چو برخیزی

2 کنم اظهار رنجوری، بهر کس میرسم؛ شاید نگیرد دامنت کس، گر تو روزی خون من ریزی

3 تو وقتی حال من دانی، که چون من بر سر راهی بامیدی نشینی صبح و شب نومید برخیزی

4 شنیدم، رحم بر اغیار آوردی، از آن ترسم که چون بینی مرا، از کشتن منهم بپرهیزی

5 مگو با مدعی حرفی که گویم با تو پنهانی چرا باید که چون بینی مرا از شرم بگریزی؟!