کسی کز فقر جوید کام، درویش کی ماند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 کسی کز فقر جوید کام، درویش کی ماند دلی که ریش باید، مومیای ریش کی ماند
2 چو نشتر میخلد پای تمنا در دلم، آری تمنایی که در دل بشکند، نیش کی ماند
3 کجا در دل گذارم ناله، وصلش در نظر دارم کسی کاین صید بیند، ناوکش در کیش کی ماند
4 تماشای معانی را، اگر چشمی به دست آری فضولی های عقل اصلاح اندیش کی ماند
5 ز احسان غم آخر هر سر مویم توانگر شد کسی کش غم ولی نعمت بود، درویش کی ماند
ادامه توضیحات شاعر