نتوان یافت دلی خوش به جهان از سلیم تهرانی غزل 883

1 نتوان یافت دلی خوش به جهان ای کاکو چه روی گاه سوی گنجه و گاهی باکو؟

2 طرفه عهدی ست، که انگشت تحیر شده است آشنای همه لب، همچو نی تنباکو

3 ای که از لطف، نگهدار همه دل هایی دل یاران همه بر جای خود است، از ما کو؟

4 به سفر می روم و بسته به دل مهر وطن رشته ای از پی باز آمدنم چون ماکو

5 نعمت هند فراوان بود، اما نرود یاد گیلان ز دل و حسرت نان لاکو

6 با غم آن به که بسازیم درین دور سلیم بوده زین پیش نشاطی به جهان، حالا کو؟