نمی شود به حیل از حکیم نزاری قهستانی غزل 804

1 نمی شود به حیل با تو در کمر دستم مگر که چون کمرت پر شود به زر دستم

2 نه زر که در قدمت ریزم و نه بازویِ آن که زور پنجه بود بر تو از زبر دستم

3 به فقرِ من منگر یک نظر به حالم کن که خاک زر شود از دولتِ تو در دستم

4 به افتخار نهد سر زمانه بر پایم اگر رسد به سرِ زلفت ای پسر دستم

5 کتابِ حسن تو وقتی نوشتمی بخطی چنان که بوسه دهد تیرِ چرخ بر دستم

6 کنون ز شیوۀ خطّ تو شرم می دارم که بر قلم نهد انگشت ها دگر دستم

7 به دامنت نزنم دست از آن که آلوده ست علی الدّوام به خونابۀ جگر دستم

8 طمع نمی برم از وصل و چشم می دارم که در مراد شود با تو در کمر دستم

9 حذر ز نالۀ زارِ نزاری و مپسند بر آسمان همه شب از تو تا سحر دستم

10 مهل که غرق شوم بس که بر لب آمد آب اگر چنان که نگیری درین خط دستم