شمع، دوش از ناله من گریه از هلالی جغتایی غزل 104

1 شمع، دوش از ناله من گریه بسیار کرد غالبا سوز دل من در دل او کار کرد

2 حال دل می داند آن شوخ و تغافل می کند این سزای آنکه سر عشق را اظهار کرد

3 ناله من این همه زان ماه خوش رفتار نیست هر چه با من کرد دور چرخ کج رفتار کرد

4 عاشقان زین پیش دایم عزتی می داشتند محنت عشقش عزیزان جهان را خوار کرد

5 عشق آسان می نمود اول بامید وصال نا امیدیهای هجرانش چنین دشوار کرد

6 در بلای عشق کی خوانم دعای عافیت؟ کز دعاهای چنین می باید استغفار کرد

7 فی المثل گر خاک خواهد شد رقیب سنگدل خواهد از خاکش فلک راه مرا دیوار کرد

8 گاه گاهی گر هلالی را بپرسی دور نیست زانکه آن بیچاره را این آرزو بیمار کرد