ای شمع ، که پیش نور دود آوردی از ازرقی هروی رباعی 96

1 از برف سر کوه چو ذات الحبکست وین برف پرنده در هوا بس سبکست

2 ای شاه جهان ، بنده ز سرما تنکست کوه و درو دشت گنبدان بس خنکست

1 تا هجر تو کرد بر وصال تو شتاب دارم دل جوشان چو بر آتش سیماب

2 ترسم که دگر نبینم ، ای در خوشاب اندر شب هجر خویش روی تو بخواب

1 آمد رمضان بخیر مقدم دیشب بسلام خان اعظم

2 جمشید زمان سکندر وقت مقصود وجود نسل آدم