کافور بار شد فلک و کوه از قطران تبریزی قصیده 105

1 کافور بار شد فلک و کوه سیمرنگ وز کوه کرد روی سوی دشت غرم و رنگ

2 کهسار سیمرنگ شد و چرخ سیمگون آبی زریر گون شده باده عقیق رنگ

3 چرخ کبود مانده برو ابر جای جای چون پر ز دوده آینه بر جای جای زنگ

4 از برف کوهسار شده پر سپاه روم وز زاغ مرغزار شده پر سپاه زنگ

5 چون روی دوستان ملک گشت سرخ سیب چون روی دشمنانش شده زرد با درنگ

6 میر ستوده بوالحسن آن آفتاب جود شاه نبرد لشگری آن آفتاب جنگ

7 بادش همیشه دولت یار و نشاط جفت بادش همیشه روی بیار و قدح بچنگ