1 آمد به درت امیدواری کو را به جز از تو نیست یاری

2 محنت‌زده‌ای، نیازمندی خجلت‌زده‌ای، گناهکاری

3 از گفتهٔ خود سیاه‌رویی وز کردهٔ خویش شرمساری

4 از یار جدا فتاده عمری وز دوست بمانده روزگاری

5 بوده به درت چنان عزیزی دور از تو چنین بمانده خواری

6 خرسند ز خاک درگه تو بیچاره به بوی یا غباری

7 شاید ز در تو باز گردد؟ نومید، چنین امیدواری

8 زیبد که شود به کام دشمن از دوستی تو دوستداری؟

9 بخشای ز لطف بر عراقی کو ماند کنون و زینهاری