آمد ز خانه بیرون در بر از محتشم کاشانی غزل 327

1 آمد ز خانه بیرون در بر قبای زرکش بر زر کشیده خفتان شاهانه بسته ترکش

2 سرو از قبا گران بار گل از هوا عرق ریز رنگ از حیا دگرگون زلف از صبا مشوش

3 در سر هوای جولان بر لب نشان باده غالب نشاط خندان شیرین مذاق سرخوش

4 هنگام ترکتازش طاقست در نظرها آن چین زدن بر ابرو وان هی زدن بر ابرش

5 آن کز نهیبش آتش شد بر خلیل گلزار در باغ روی او داد گل را مزاج آتش

6 دل وحشی است بندی من از علاقهٔ او با شیر در سلاسل با مرگ در کشاکش

7 از صیقل محبت کانهم ز پرتو اوست طبعی است محتشم را کائینه ایست بی‌غش