آمد بهار دلکش و گلهای از امیرعلیشیر نوایی غزل 107

1 آمد بهار دلکش و گلهای تر شکفت دلها ز آن نشاط ز گل بیشتر شکفت

2 دل از صباحت رخ خوبت گشاده شد مانند غنچه ای که به وقت سحر شکفت

3 میآید از گل چمن عشق بوی خون گویا که غنچه هاش ز خون جگر شکفت

4 گر خنده زد ز گریه چشمم عجب مدان چون ابر اشک ریخت گل تازه برشکفت

5 ساقی بهار شد قدحم ریز لب به لب خاصه که از شکوفه چمن سر به سر شکفت

6 زان نخل ناز خنده به عشاق و وصل نی همچون گلی که از شجر بی ثمر شکفت

7 فانی عجب مدان اگر آن گل شکفته است از اشک ابرسان تو بشکفت اگر شکفت