آمد ز نسیم صبح بوی از امیرعلیشیر نوایی رباعی 4

1 ای ز رویت ماه را صدگونه تاب مه مگو باشد سخن در آفتاب

2 غیر در کویت عذابم می کند هیچکس نشنیده در جنت عذاب

1 گر پرده اندازد مهم آن روی آتشناک را سوزم به آه آتشین نه پرده افلاک را

2 خواهی چو قتل ای کج کله حاجت به تیغت نیست وه این بس که بشکستی بته طرف کلاه چاک را

1 مانده در کوی مغان تا ابدم عاشق و مست که شدم شیفته مغبچگان روز الست

2 سر نهم پیش قدح همچو صراحی هر دم در خرابات مغان تا شده ام باده پرست