آمد ز نسیم صبح بوی تو مرا از نوایی رباعی 4

1 تو خوب و خلق تو خوب و تکلمت هم خوب نبرده چون تو بخوبی کسی به عالم خوب

2 به حسن به ز پری آدمی گری برتر نگشته مثل تو پیدا ز نسل آدم خوب

1 به مستی در دلم گردد خیال روی یار امشب که سازد هر زمان در گریه‌ام بی‌اختیار امشب

2 به حالم شمع را گر دل بسوزد گو سر خود گیر که در هجران مرا تا صبحدم اینست کار امشب

1 در میکده صلاح و ورع در شماره نیست آنجا جز آنکه باده بنوشند چاره نیست

2 حال مآل دردکشان گرچه شد نهان احوال اهل صومعه هم آشکاره نیست