آمد گل و آورد از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 459

1 ترا یک ذره خود پروای ما نیست بنیک و بد دلت را رای ما نیست

2 چه بد کردم که بر خاک در تو سگانرا هست جای و جای ما نیست

1 هر که چون روی تو رویی دارد سر بسر راحت دنیی دارد

2 هر که دارد دهن و زلف و خطت کوثر و سدره و طوبی دارد

1 سوز عشقت جگر همی سوزد تاب رویت نظر همی سوزد

2 تو چه دانی ؟که آتش رخ تو نظر اندر بصر همی سوزد