آمد برون ز خانه بصد ناز از اسیری لاهیجی غزل 272

1 آمد برون ز خانه بصد ناز و عشوه یار حسن جمال خود بجهان کرد آشکار

2 معشوق چون بجلوه گری گشت داستان هر عاشقی بنقش دگر کرد بیقرار

3 چون پرده خیال ز چشم تو دور شد گردد عیان که هست جهان نقش آن نگار

4 سودای کفر و دین ز خیالم نمی رود تا دیده ام دمیده برویش خط غیار

5 تابنده شد ز پرده هر ذره آفتاب چون ظلمت منی و توئی رفت برکنار

6 سیر و سلوک حق کسی شد درین طریق کوبا خداست دایم و از خود کند فرار

7 اسرار کشف در خور هر گوش و فهم نیست دم درکش ای اسیری و سر را نگاه دار