به حکم بندهٔ از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 30

1 به حکم بندهٔ خلاق آن رزاق بی‌منت که کردش کافل ارزاق لطف قادر منان

2 امیر بی‌نظیر مرحمت‌پرور که از دادش شود بی‌باک آهوبره گرگ پیر را مهمان

3 دلیر شیرگیر معدلت‌پرور که از بیمش کند در بیشه شیر شرزه چنگال خود از دندان

4 پس از تعمیر کاشان کز ازل می‌بود ویرانه به یمن همت عالیش چون گردید آبادان

5 بنا شد خانهٔ دلکش روان شد جوی آبی خوش به خوبی روضهٔ رضوان به صافی چشمهٔ حیوان

6 زلال حوض آن پیوسته روح‌افزار و جان‌پرور نسیم صحن آن همواره عنبربیز و مشک‌افشان

7 ازین دلکش بنا کاشان به اصفاهان همی نازد سزد هر چند بر گلزار جنت نازد اصفاهان

8 چو از معماری لطف خدا بر پا شد این خانه که در وی با نیش خرم زید با عمر جاویدان

9 پی تاریخ سال آن رقم زد خامهٔ هاتف همی نازد به اصفاهان ازین دلکش بنا کاشان