بسودایت سرشت آب و گل من از قاسم انوار غزل 544

1 غم تو بر دل و بر جان امیر و محتشمست بنام گفتمش: این غم ولی نه غم، نعمست

2 زد رد درد تو مستیم و فاش میگوییم که: پیش جرعه رندان چه جای جمست؟

1 تا پریشان نکند زلف ترا باد صبا متصور نشود حالت جمعیت ما

2 موکشان برد مرا عشق ز مسجد بکنشت الله الله،چه تفاوت، زکجا تا بکجا؟

1 از حد گذشت قصه درد نهان ما ترسم که ناله فاش کند راز جان ما

2 جایی رسید ناله که از آسمان گذشت با او بهیچ جا نرسید این فغان ما