با یاد نرگست، چو می ناب از حزین لاهیجی غزل 669

1 با یاد نرگست، چو می ناب می‌زدم پیمانه را به گوشهٔ محراب می‌زدم

2 آن کبک مستم از می مشرب که عمرها در چنگل عقاب، شکر خواب می‌زدم

3 آن بلبلم که از اثر رنگ و بوی عشق در خشک سال، نغمهٔ شاداب می‌زدم

4 بر سر چو شمع، در غم آن حسن دل‌فروز از داغ آتشین، گل سیراب می‌زدم

5 بی‌مایه طاقتم، سرِ دیدارِ یار داشت دام کتان، کمینگه مهتاب می‌زدم

6 کو ذوق گریه‌ای؟ که ز هر تار موی خویش طوفان دشنه در دل سیلاب می‌زدم

7 شب‌ها خیال روی تو چون بردیم ز هوش از های‌های گریه، به رخ آب می‌زدم

8 نازم فسون عشق که از دفتر فراق فال وصال با دل بی‌تاب می‌زدم

9 آن خوش ترنّمم که ز لخت جگر حزین بر تار ناله، ناخن مضراب می‌زدم