باز، ای سوار شوخ، کجا از هلالی جغتایی غزل 348

1 باز، ای سوار شوخ، کجا می روی؟ مرو آه این چه رفتنست؟ چرا می روی؟ مرو

2 هر دم ز رفتن تو بلای دلست و دین ای کافر بلا، چه بلا می روی؟ مرو

3 چین بر جبین فگنده، برون رفتنت خطاست ای ترک چین، براه خط می روی، مرو

4 بر عزم گشت خرم و خندان شدی سوار ای گل، که همچو باد صبا می روی، مرو

5 دل رفته است و از پی او تند می روی با آنکه از پی دل ما می روی، مرو

6 گفتی: برون روم که: هلالی شود هلاک او خود هلاک شد، تو کجا می روی، مرو