پروانه را چو مرغ چمن نیست از سلیم تهرانی غزل 752

1 پروانه را چو مرغ چمن نیست تاب گل جانسوزتر ز آتش شمع است آب گل

2 هرگز چنان نشد که ز بی برگی چمن از رهن می فروش برآید کتاب گل

3 در گلشنی که چهره بر افروخت شمع ما مستان نمی خورند به غیر از کباب گل

4 شد پاره تا به گوش ز خمیازه اش دهن ای دل مگو خمار ندارد شراب گل

5 هرگه به سوی باغ، تو ای سرو بگذری مرغ چمن خجل شود از اضطراب گل

6 آمد بهار و شور جنون فتنه ساز شد دارم دلی چو خانه ی بلبل خراب گل

7 خیل بهار می رود و جام در وداع همچون گل پیاده دود در رکاب گل

8 ما را به کار حسن سلیم امتیاز نیست بلبل نمی کند به چمن انتخاب گل