1 ساقی بده آن شراب گلگون را کز گونه خجل کند طبر خون را

2 خواهی که رخ تو رنگ گل گیرد از کف منه آن شراب گلگون را

3 ناخوش نتوان گذاشت بی باده وقت خوش و ساعت همایون را

4 آن باده عقیق ناب را ماند چونانکه پیاله، در مکنون را

5 یک قطره از او فدای هامون کن تا لاله ستان کنیم هامون را

6 یک جرعه از او بریز در جیحون تا گونه گل دهیم جیحون را

7 افسون غمند باده و مستی بر لشکر غم گمار، افسون را

8 کاین صرف کند صروف گیتی را وآن دفع کند بلای گردون را

9 باده سبب است عیش مردم را لیلی غرض است عشق مجنون را

10 قانون قرار عشرت آمد می ضایع مکن این قرار و قانون را

11 گر طالب مال و گنج افزونی آراسته باش رنج افزون را

12 بی مال چه بد رسید موسی را وز گنج چه نفع بود قارون را