ساقی، بیار باده، که تلخست از قاسم انوار غزل 370

1 ساقی، بیار باده، که تلخست انتظار چون من خمار می شوم، از بهر من خم آر

2 با عشق باش دل در جهان مبند، که داریست بی مدار

3 از عشق وا ممان، که زیان در زیان کنی همراه عشق باش، که شیریست در شکار

4 ای شیخ روزگار، که مغرور و غافلی بر خرقه و دراعه خود ماتمی بدار

5 در حال زار ما بتکبر نظر مکن تو مست رای خویشی و ما مست روی یار

6 ای عقل چاره ساز، که ترسیده ای ز سر سر بایدت بکوچه عشاق، سر مدار

7 قاسم بداغ لاله رخان رفت و رسته است برتر بتش همیشه ریاحین لاله زار