1 واله عشق تو را تمییز خار از گل کی است دید دیوانه بهار خرم و گفتا دی است

2 آتشین گلهای داغت بر دل از هم نگسلد نوبهار حسنی و گلهای تو پی در پی است

3 محرم وصفت نمی بینم زبان و گوش خویش گرچه صیت حسن تو از روم رفته تا ری است

4 ذاکر بی لهجه گو بس کن که ذکر جهر او می برد ذوقی که در گوشم ز آواز نی است

5 ساقیا می ده که از من توبه ناید تا تو را زلف درهم رفته عارض پرخوی و لب پر می است

6 گفته ای بی من دل سوداییت را حال چیست خال تو بر آتشین رخ صورت حال وی است

7 جامیا اگر زنده ای بهر صبوحی سر برآر کز پی میخوارگان هر سو ندای یا حی است