1 ای سوختهٔ عشق چرا کم ز سپندی؟ از خویش برون آی به یاهوی بلندی

2 بر خویش نبالیم به درویشی و شاهی بر دوش نداریم پلاسی و پرندی

3 با سوخته جانان چه کند آتش دوزخ من ساخته ام با تب هجران تو چندی

4 مردی بود از نفس خطرناک گذشتن زبن خندق آتش، بجهانیم سمندی

5 گفتی که حزین در غم ما، حال دلت چیست؟ آتش به دل سوخته ام باز فکندی