1 جان سپاری به ره غمزهٔ جانان باید تیرباران قضا را سپر از جان باید

2 بگذر از هر دو جهان گر سر وحدت داری دامن کفر رها کن گرت ایمان باید

3 از پریشانی اگر جمع نگردد غم نیست هر که را بویی از آن زلف پریشان باید

4 گریه چون ابر بهاری چه کند گر نکند هر که را کامی از آن غنچهٔ خندان باید

5 آن که منع دلم از چاک گریبان تو کرد خاکش اندر لب و چاکش به گریبان باید

6 چشم من قامت دل‌جوی تو را می‌جوید زان که بر دامن جو سرو خرامان باید

7 عاشقان جز دهنت هیچ نخواهند آری تشنه‌کامان تو را چشمهٔ حیوان باید

8 عکس رخسار تو در چشم من افتاد آری شمع افروخته را رو به شبستان باید

9 از سر کوی تو حیف است فروغی برود که گلستان تو را مرغ غزلخوان باید