غنچه در صحن چمن دل را نه از جویای تبریزی غزل 616

1 غنچه در صحن چمن دل را نه آسان واکند این گره را قطرهٔ شبنم به دندان واکند

2 آفتاب من به نقد جان چو شد جولان فروش صبح را پیش از دو دم نگذاشت دکان واکند

3 بسکه می چسبند لبهایش ز شیرینی بهم در شکفتن چون زهم آن لعل خندان واکند

4 می تواند گوهر مقصود را در عقد داشت عقدهٔ تن را کسی کز رشتهٔ جان واکند

5 فتح ابواب است در بدن کلید موج می بر رخ احباب درهای گلستان واکند