بیار باده و ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 536

1 بیار باده و ما را ثلاثه ای در بند که عزم توبه نداریم بعد از این یک چند

2 بساز مطرب مجلس اساس خوش عملی که من نمی شنوم قول هزل دانشمند

3 حریف اهل تکلف نی ام که ایشان را حجاب عقل نماید به ذوق چون گل و قند

4 ز زاهدان مقلد ببر گرت باید که عمر خوش گذرانی به لولیان پیوند

5 غلام مجلس بربط زنان شنگولم که همچو چنگم در گردن افکنند کمند

6 مرا حریف مخالف ز پرده عشاق چنان بساخت که در پرده عراق افکند

7 چو چشم بد بکنیدم ز روی نیکو دور گرم بر آتش سوزان نهند همچو سپند

8 هنوز ترک نصیحت نمی کند پدرم چه می کند پدر مشفق از چنین فرزند

9 مرا غرض دف و چنگ است و رقص بذله و نای ز لولیان دگرم هیچ نامده ست پسند

10 نه مرد صحبت اهل دلست گر زاهد به دیدنی چو نزاری نمی شود خرسند