جام پر جان کن بیاور از حکیم نزاری قهستانی غزل 62

1 جام پر جان کن بیاور ساقیا بین که می گردد سرم چون آسیا

2 طبع را اکسیر می پر می کنم می کنم حاصل از او این کیمیا

3 هم بدین اکسیر حاصل می شود کیمیای معنوی از اسخیا

4 شرب من ام الخبائث کی بود من به پاکی می خورم با ازکیا

5 راستی را هم حرام و هم پلید هست و شد بر بی ثبات و بی حیا

6 بنگ را قومی به جای می خورند ظلمت شب را چه نسبت به ضیا

7 آری آری هست آنجا نکته یی بیخ حیوانات باشد در گیا

8 سود کی باشد کشیدن در بصر خاک کر در همچو گرد توتیا

9 گر کسی را ناخوش آید باک نیست راست می گوید نزاری بی ریا

10 منکران از جهل نشناسند باز اطلس و نخ از حریر و بوریا