بیار شیشه می بر گل و کلاه از عرفی شیرازی مثنوی 154

1 بیار شیشه می بر گل و کلاه فشان فروغ می بگریبان مهر و ماه فشان

2 زباغ همت ما زهر خند می روید بدست ماه بچین و بر وی جاه فشان

3 مجاوران حرم را در آستانه عشق غبار ناصیه آشوب بر جباه فشان

4 و گر بمشهد عشق آستین فشان آئی سر قصب بفشان و بخاک راه فشان

5 بسوز گریه من ای بهشت بر در وصل که مشت شبنم و برگ گلاب شاه فشان

6 کرشمه که نگیرم بجیب حسن آرام بسوز پرده و در دامن نگاه فشان

7 دمید صبح فنا دیده باز کن عرفی بسوز دامن دود و بصبحگاه فشان