بیار شیشهٔ می، بر گل و کلاه از عرفی شیرازی غزل 529

1 بیار شیشهٔ می، بر گل و کلاه فشان فروغ می به گریبان مهر و ماه فشان

2 ز باغ همت ما زهرخنده می روید به دست ماه بچین و به روی جاه فشان

3 مجاوران حرم را در آستانهٔ عشق غبار ناصیه آشوب بر جباه فشان

4 وکر به مشهد عشق آستین فشان آیی سر قصب بفشان و به خاک راه فشان

5 بسوز گریهٔ من، ای بهشت بر در وصل که مشت شبنم و برگ گلاب شاه فشان

6 کرشمه ای که نگیرم به جیب حسن آرام بسوز پرده ای و در دامن نگاه فشان

7 دمید صبح فنا، دیده باز کن عرفی بسوز دامن دود و به صبحگاه فشان