برین در می‌کشند امشب جهان‌پیما از محتشم کاشانی غزل 32

1 برین در می‌کشند امشب جهان‌پیما سمندی را به سرعت می‌برند از باغ ما سرو بلندی را

2 غم صحرائیان دارم که غافل گیری گردون به صحرا می‌برد از شهر بند صید بندی را

3 سپهرم مایهٔ بازیچهٔ خود کرده پنداری که باز از گریه‌ام درخنده دارد نوشخندی را

4 سزاوار فراقم من که از خوبان پسندیدم دل بیزار الفت دشمنی آفت پسندی را

5 نمی‌گفتم که آن بی درد با صد غصه نگذارد به درد بی‌کسی در کنج محنت دردمندی را

6 دلم ازسینه خواهد جست بیرون محتشم تا کی بود تاب نشستن در دل آتش سپندی را