پی شکستن پیمان بهانه بسیار از سلیم تهرانی غزل 219

1 پی شکستن پیمان بهانه بسیار است گرم خموش نسازی فسانه بسیار است

2 به هند، شعله ی آه ضعیف من چه کند که چون قلمرو تقویم، خانه بسیار است

3 ستارگان همه غارتگران سامانند بهوش باش که موش خزانه بسیار است

4 ز حرفم آنچه نفهمی به لطف خود بگذر زبان موی شکافان چو شانه بسیار است

5 سری به حرف محبت سلیم اگر داری به خاطرم غزل عاشقانه بسیار است