1 بربود مرا پسته تو خواب از چشم وافشاند سرشک همچو عناب از چشم
2 ماننده شمعم از هوای رخ تو کز آتش دل میچکدم آب از چشم
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز
1 مرا خدای اگر عمر جاودان بدهد بجای هر سر مویم دو صد زبان بدهد
2 بصد هزار لغت هر زبان سخن گوید چنانک داد فصاحت گه بیان بدهد