عرفی شیرازی

برهمن کی ره اسلام از بیم از عرفی شیرازی غزل 237

غزل 237 ام از 981 غزلیات

خانه / عرفی شیرازی / غزلیات عرفی شیرازی / غزل شماره 237

1 برهمن کی ره اسلام از بیم و ستم گیرد بهل تا سوی دیر آید، اجازت از صنم گیرد

2 طواف کعبه کردم با دل پر آتش و ترسم که ناگه شعله در بال مرغان حرم گیرد

3 اگر آزاد گردد دل ز سوز آتش دوزخ ز صد دریای آتش ، آفت یک شعله کم گیرد

4 ز آه سرد زاهد تیره گشت آیینهٔ ایمان دلا عکسی بیفکن تا فروغ جام جم گیرد

5 خیال چشم اوچون با خود ازعالم برد عرفی هزاران فتنه و آشوب در شهر عدم گیرد

عرفی شیرازی

شعر شعر کهن غزل عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا شبی به گلخن خود می برد خلیل مرا

2 ز باغ وصل ثمر خواهم آن قدر که دهند کجا نظر به کثیر است و یا قلیل مرا

1 مژدگانی که جنون را به سرم کاری هست درد را با دل سودا زده ام کاری هست

2 قفل الماس بیارید که زخم دل ما سر به سر گشته دهن، بر سر گفتاری هست

1 خوش می تپم به خون دل و به تیرم چنین زده است باز این چه ناوک است که از عشق، از کمین زده است

2 مشکل که مرگ روی به میدان ما نهد از بس که فتنه به یسار و یمین زده است

شاعر شعر برهمن کی ره اسلام از بیم و ستم گیرد عرفی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر برهمن کی ره اسلام از بیم و ستم گیرد غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین است.

شعربعدی

981 / 237

شعرقبلی

بنر