از حرف هوس، صدق سخن، لاف از قدسی مشهدی رباعی 334

1 هرچند که رحمت است کار رحمان علت نشود عفو برای عصیان

2 از خشم کریم هم بپرهیز، آری هم برق ز ابر باشد و هم باران

1 شراری که شمعش ازان یافت تاب بود سنگ چخماق آن آفتاب

2 طلبکار حاجات، دلبسته‌اش بهار مناجات، گلدسته‌اش

1 دل دیوانه کی در گوش گیرد پند دانا را حباب از خیمه نتواند که پوشد روی دریا را

2 ملک در موسم گل آروی جام می دارد چرا چون دیو باید داشتن در شیشه صهبا را؟